Het is geen makkelijke tijd om een man te zijn. Het tijdperk-Trump, de #MeToo-onthullingen en nu Poetin, die de terugkeer naar een onvrije patriarchale samenleving probeert te forceren. Hoe verhoud je je als gewone man tegen dergelijke ‘mannelijke’ wandaden? Kun je vandaag de dag nog wel deugen als man? Volgens Ebele Wybenga wel, journalist bij het NRC. Probeer een goed voorbeeld te zijn, in plaats van een held.
Giftige mannelijkheid
De toon van de strijd tegen giftige mannelijkheid – toxic masculinity – is zo fel dat sommige mannen elkaar huilend in ‘mannencirkels’ in de armen vallen, stond in een reportage in de Volkskrant. Ze weten zich geen raad met de eisen en verwachtingen van deze tijd. Giftige mannelijkheid staat voor eigenschappen waarmee mannen hun omgeving en zichzelf beschadigen. The New York Times noemde als belangrijkste eigenschappen: het onderdrukken van emoties, het gevoel een façade van hardheid in stand te moeten houden en een fixatie op geweld of agressie als middel om macht te verwerven. In combinatie met macht vormt deze cocktail een recept voor misbruik, bij machteloosheid een recept voor agressie.
‘Alle helden zijn mannen’
‘Niet alle mannen zijn zo’ is vaak de eerste reactie wanneer giftige mannelijkheid van stal gehaald wordt. Sander Schimmelpenninck pleitte in de Volkskrant voor “het terugveroveren van eer, trots en mannelijkheid op de klasse der proletenpopulisten”. Niet alleen vrijwel alle boeven, maar ook vrijwel alle helden zijn mannen, schrijft hij en noemt de Oekraïense president Zelensky als voorbeeld.
Volgens Wybenga lijkt de drang een ‘held’ te willen zijn een van de oorzaken van zinloze agressie. Hij noemt als voorbeeld de klap die acteur Will Smith uitdeelde aan Oscar-presentator Chris Rock: een uit misplaatste ridderlijkheid geboren overreactie op een lullig grapje van de komiek over zijn vrouw. Een werkelijke held, zoals Zelensky, is dat tegen wil en dank.
Masculiene onzekerheid
‘Giftige’ mannelijkheid is een veroordelend frame. Het leidt tot het misverstand dat deze eigenschappen vastgeklonken zitten aan de mannelijke sekse. Dat het gaat om inherente achterlijkheid, ingebakken in het Y-chromosoom, in plaats van dat het aangeleerd gedrag is. Wybenga noemt een ander concept, als begin van een verklaring. Precarious manhood: masculiene onzekerheid. De Amerikaanse psychologen Joseph Vandello en Jennifer Bosson beweren dat mannen mannelijkheid zien als iets wat je moet bewijzen of verdienen, iets dus wat je zomaar kunt verliezen. Voldoen ze niet aan de cultureel dominante mannelijkheidsnorm, dan ervaren mannen angst en stress.
Andere rolmodellen
Moderne mannen zijn in de war over hoe ze zich moeten gedragen, schrijft de Britse kunstenaar en tv-maker Grayson Perry in zijn boek Mannen (2017). Perry hoopt op een nieuwe definitie van mannelijkheid die leidt tot “minder kans op oorlog, meer aandacht voor de zwakkeren, minder obsessie met rijkdom en meer aandacht voor goede relaties”.
Er is een schreeuwende behoefte aan mannelijke rolmodellen die hun maatschappelijke positie niet te danken hebben aan het winnen van gevechten, het veroveren van vrouwen en de jacht op status. Perry raadt aan deze rolmodellen in huis, te zoeken. Bij goede vaders bijvoorbeeld. Mannen die over hun gevoelens praten, kunnen hun verhouding tot geweld, prestaties en macht veranderen, aldus Perry. Betrokken vaderschap leidt tot een samenleving waarin iedereen wint.
Wybenga concludeert dat mannen zich moeten aanpassen aan een nieuwe realiteit. De enige houding die mannen helpt is die nieuwe realiteit als een kans te zien in plaats van een verlies.
Over dit artikel
Bron van dit artikel is de website van het NRC en is geschreven door Ebele Wybenga.
Op 4 april kwamen vijf vooruitstrevende IT-bedrijven samen voor de kick-off van de tweede editie van de Werkgroep D&I.Inzet: hoe maak je je bedrijf structureel diverser en inclusiever?
De Taskforce Diversiteit en Inclusie (D&I) bestaat nu bijna twee jaar en werkt hard aan het realiseren van een meer diverse en inclusieve digitale sector. Na twee jaar zijn de ambities nog steeds torenhoog.
Zonder een datagedreven D&I-beleid is het voor de IT-sector moeilijk haar eigen diversiteitsprobleem te identificeren. Want een probleem kun je pas oplossen als je het kan zien.
Cookies
Taskforce Diversiteit & Inclusie gebruikt functionele cookies. Lees hierover meer in onze privacyverklaring.
Taskforce Diversiteit & Inclusie gebruikt functionele cookies. Een cookie is een klein tekstbestand dat bij het eerste bezoek aan deze website wordt opgeslagen in de browser van uw computer, tablet of smartphone.
Functionele cookies zorgen ervoor dat de website naar behoren werkt en dat bijvoorbeeld uw voorkeursinstellingen onthouden worden. Deze cookies worden ook gebruikt om de website goed te laten werken en deze te kunnen optimaliseren.
U kunt zich afmelden voor functionele cookies door uw internetbrowser zo in te stellen dat deze geen cookies meer opslaat. Daarnaast kunt u ook alle informatie die eerder is opgeslagen via de instellingen van uw browser verwijderen.
Noodzakelijke cookies zijn vereist voor een goede werking van de site. Deze cookies zorgen ervoor dat de basis functionaliteiten werken, en zijn anoniem.
Analyse cookies worden gebruikt om te weten te komen hoe bezoekers de website gebruiken. Ze zorgen voor informatie en statistieken op het gebied van bezoekersaantallen, duur van het bezoek enzovoorts.
Functionele cookies helpen met bepaalde functionaliteiten zoals het delen van artikelen op sociale media, het verzamelen van feedback en andere functionaliteiten van derde.
Advertentie cookies worden gebruikt om bezoekers te voorzien van relevante advertenties en marketingcampagnes. Deze cookies volgen bezoekers op verschillende websites en verzamelen informatie om aangepaste advertenties te bieden.